Labradorki są rasą wyjątkową pod każdym względem, każdy kto posiada, bądź posiadał Labradora, wie o czym mówię. Mają w sobie niespożyte pokłady pozytywnej energii, są oddane i zakochane w nas, gotowe pracować o każdej porze dnia i nocy, byle by uszczęśliwić swojego pana. Idealne spełniają się przy dzieciach które są bardzo ruchliwe, ponieważ razem będą mogły wykorzystywać swoja wyjątkową energię, której nam już czasem brakuje. Idealnie spełniają się jako towarzysze osób aktywnych, uwielbiających sport, jogging, jazdę na rowerze, czy rolkach. Tą energię mogą również wykorzystać w inny sposób, pilnując nas w chorobie, by dać odpowiedni znak gdy coś się dzieje, mogą nas prowadzić przez życie będąc naszymi oczami, lub oknem na świat gdy świat się na nas zamyka. Odpowiednie szkolenie naszego przyjaciela może dać wspaniale rezultaty. Tak wiec kochajmy je tak jak one nas potrafią kochać.
Labrador Retriever pochodzi jak się powszechnie uważa, z Nowej Funladii i wysp położonych w okolicach Grenlandii. Był to pies używany do pomocy rybakom wyciągającym sieci i sprzęt rybacki na brzeg . Jest swietnym pływakiem. Rasa ta od XVIII wieku zdobyła uznanie i powszechna aprobate własnie u rybaków. Oprócz wyciągania sieci, ratował również tonących ludzi. W 1820 roku sprowadził tę rasę do Europy Lord Malmesbury i rozpoczoł hodowlę tych psów wraz ze swoim synem. Pod koniec XIX wieku właśnie ta rasa została oficjalnie zatwierdzona w Wielkiej Brytanii jako pies myśliwski. Obecnie jest użytkowany jako pies myśliwski, lecz równiez przewodnik niewidomych, pies do dogo terapii, pies ratowniczy, wyszukujący materiały wybuchowe i narkotyki.
Problemami typowymi dla rasy Labrador Retriever są:
otyłość
dysplazja stawu łokciowego i biodrowego
choroby uszu
choroby oczu (zaćma - katarakta, zmętnienie rogówki, zanik siatkówki - PRA, jaskra, entropium i ektropium)
Dla rasy Labrador Retriever wymaganymi przez Związek Kynologiczny w Polsce badaniami jest:
badanie na dysplazję stawu biodrowego
Labradorský retrívr, Labradori retriiver
Grupa FCI: 8 - Aportery, płochacze i psy dowodne.
Sekcja 1 - Aportery. Podlega próbom pracy.
Przeznaczenie: Aporter.
Wyglad ogólny: Pies mocnej budowy, zwarty; bardzo aktywny; szeroka czaszka; szeroka i głeboka klatka piersiowa, żebra dobrze wysklepione; szerokie i mocne ledźwie, zad i kończyny tylne.
Zachowanie - charakter: Łagodny, bardzo ruchliwy. Obdarzony świetnym węchem, "miekki w pysku"; wielki milośnik wody. Łatwo dostosowuje się do otoczenia, oddany przyjaciel. Inteligentny, bystry i posłuszny, skłonny do zabawy. Usposobienie przyjazne, bez żadnych oznak agresji ani lekliwości.
Glowa: Mózgoczaszka: Czaszka: Szeroka. O czystej rzeźbie, bez wydatnych policzków. Stop: Zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Szeroki, o dobrze rozwiniętych nozdrzach.
Kufa: Mocna, nie spiczasta.
Szczęki/uzebienie: Szczęki średniej długości, mocne; zęby mocne, z doskonałym, regularnym i dokładnym zgryzem nożycowym, tzn. siekacze górne przykrywaja siekacze dolne, stykaja się ściśle oraz są osadzone prostopadle do szczęk.
Oczy: Średniej wielkości, wyrazające inteligencję i dobre usposobienie; brazowe lub orzechowe.
Uszy: Nie są duże ani ciężkie ,przylegające, osadzone raczej z tylu głowy.
Szyja: Sucha, mocna i silna, osadzona w dobrze ustawionych łopatkach.
Tułów: Grzbiet: Górna linia pozioma. Ledźwie: Szerokie, krótkie i mocne.
Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi beczkowatymi żebrami.
Ogon: Jest cechą charakterystyczną rasy. Bardzo gruby u nasady, stopniowo zwęża się ku końcowi, średniej długości, bez "pióra", ale dobrze pokryty krótkim, grubym i gestym włosem, sprawiajacy wrażenie "okrągłego" (w przekroju), opisywany jako "ogon wydry". Może być noszony wesoło, ale nie może zawijać sie nad grzbietem.
Kończyny: Konczyny przednie: O mocnym kośćcu; od łokcia do podłoża proste, ogladane zarówno z przodu, jak i z boku.
Łopatki: Długie i skośnie ustawione. Kończyny tylne: Zad dobrze rozwinięty, nie opadajacy w kierunku ogona. Stawy kolanowe: Dobrze kątowane. Stawy skokowe: Nisko ustawione. Krowia postawa wysoce niepożądana.
Łapy: Okrągłe, zwarte; palce dobrze wysklepione, opuszki dobrze rozwinięte.
Chód: Swobodny, z dobrym wykrokiem; proste kończyny, w ruchu prowadzone równolegle.
Okrywa wlosowa: Wlos jest cecha charakterystyczną. Krótki, gesty, bez fal lub pióra, w dotyku twardy; podszerstek odporny na niekorzystny wplyw pogody.
Umaszczenie: Całkowicie czarne, żółte lub czekoladowe. Kolor zólty w odcieniach od jasnokremowego do rudego (jak u lisa). Dopuszczalna jest mała, biala plamka na przedpiersiu.
Wielkość: Wysokość w kłębie: Psy 56-57 cm; Suki 54-56 cm;
Samce: Muszą miec dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
Wady: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady, obniżające ocene w zależności od ich stopnia.