Moim zdaniem zdecydowanie szczeniak. Dlatego że nie ma on na ogół negatywnych przeżyć, złych nawyków, oraz nie pożądanych wzorców zachowań. Szczeniak jest zawsze nie zapisaną kartką papieru, którą właściciel może zapisać po swojemu. Pewne zachowania psa mogą być pożądane u jednego właściciela, a jednocześnie okazać się wysoce problematyczne lub zwyczajnie nie do zaakceptowania dla drugiego. Nie oznacza to że uważam iż dorosłego psa nie należy kupić, myślę jednak że jest go trudniej nauczyć oczekiwanych przez nowych właścicieli zachowań i należy sobie z tego zdawać sprawę. W przypadku szczeniąt ważne jest by od razu traktować go jak dorosłego psa, w takim rozumieniu że jeśli chcemy by Reks nie wchodził na łóżko czy na kanapę to nie pozwalajmy na to Reksiowi. Psy rozumują w bardzo prosty sposób coś jest białe coś jest czarne, więc jak coś mi wolno to wolno i już, a nie teraz mi tylko wolno czy czasem mi tylko wolno... o co im chodzi? Warto zacząć naukę szczenięcia od samego początku poznając jego charakter wyodrębniać cechy pozytywne i negatywne w naszym odczuciu, by pracować nad nimi od początku. To za owocuje w przyszłości psem lepiej do nas pasującym czy spełniającym nasze oczekiwania. W przypadku psów dorosłych będzie to oczywiście trudniejsze, lecz nie niemożliwe. Przy czym w przypadku kupna psa dorosłego szalenie ważne jest by zastanowić się nad powodem sprzedaży takiego psa czy nie jest on "przypadkiem chory", albo został źle wychowany przez swoich właścicieli i zwyczajnie się go teraz boją. W przypadku szczeniąt należy zwrócić uwagę na to czy są zaszczepione i dobrze odżywione, zabiedzone szczenięta mimo wysiłku swoich nowych właścicieli mogą nigdy nie dogonić już swych rówieśników.
Jacek Kamiński
Hodowla Chosna - http://www.chosna.pl